อินทรวิเชียร ฉันท์ นั่นคืออะไร?

อินทรวิเชียรฉันท์ คือ ร้อยกรองแบบไทยเดิม เขียนเป็นภาษาแม่กาซึ่งเป็นภาษากลุ่มชาติพันธุ์ทางภาคเหนือของประเทศไทย อินทรวิเชียรฉันท์มีหลักเกณฑ์เฉพาะในการสร้างโครงสร้าง ตัวอักษร และคำคล้องจอง มักใช้เพื่อแสดงอารมณ์ความรู้สึกเกี่ยวกับชีวิตและความรัก

ตามกฎอินทวิเชียรฉันท์ แต่ละบทมี 2 วรรค วรรคละ 2 วรรค วรรคแรกมี 5 คำ วรรคสุดท้ายมี 6 คำ รวมคำในแต่ละบทมี 11 คำ นอกจากนี้ ยังมีกฎเกณฑ์บางประการของ สัมผัสและตัวอักษรเพื่อสร้างการเชื่อมต่อระหว่างมาตรวัด

อินทรวิเชียรฉันท์มีคำประเภทต่าง ๆ เช่น กรุ-ลู่ สำนวน พระหู ครูลู่ คือ คำที่มีสระเสียงยาวหรือเสียงสั้นที่มีตัวสะกดชัดเจน สำนวน คือ คำที่รวมสระเสียงสั้นหรือใช้พยัญชนะเดียว และ พระหู เป็นเครื่องหมายแทนสระ ลบ.

อินทรวิเชียรฉันท์ ใช้แสดงอารมณ์ เช่น วิตกกังวล อารมณ์ และความรัก นอกจากนี้ยังใช้ในการเขียนข้อความสรรเสริญหรือคร่ำครวญ อินทรวิเชียรฉันท์ยังนิยมใช้ในเพลงสรรเสริญพระบารมีและวรรณคดีไทยอีกด้วย

อินทรวิเชียรฉันท์เป็นกวีนิพนธ์ไทยรูปแบบหนึ่ง ใช้แสดงความรู้สึกและอารมณ์ของผู้คน กฎของอินทรวิเชียรฉันท์ได้แก่

โครงสร้างร้อยกรอง: ฉันท์อินทวิเชียรฉันท์ประกอบด้วย 2 ฉันท์ 2 วรรค โดยฉันท์แรกมี 5 คำ และฉันท์สุดท้ายมี 6 คำ ทั้งบทมี 11 คำ

ครูลู่ คำที่ 3 ของวรรคแรก และคำที่ 1, 2 และ 4 ของวรรคสุดท้ายเป็นวลี นอกนั้นเป็นครู

สัมผัสสละสลวย: คำสุดท้ายของบทแรกคล้องจองกับคำที่สามของบทสุดท้าย (เลือกสัมผัสได้ แต่จะทำให้ไพเราะยิ่งขึ้น) และพยางค์สุดท้ายของบทสุดท้ายคล้องจองกับพยางค์สุดท้ายของบทที่สาม

การสื่อสารระหว่างบท: คำสุดท้ายของวรรคที่ 4 ของบทแรกต้องสัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรคที่ 2 ของบทถัดไป

คำครุ คำในภาษาอินทวิเชียรฉันท์ ได้แก่ คำที่มีสระเสียงยาวในภาษาแม่กา (ภาษาราชการของประเทศไทย) คำที่มีสระเสียงสั้นหรือเสียงยาวที่มีตัวสะกด และคำที่มีสระ หนอ ไอ สระ

โวหาร คำในภาษาอินทวิเชียรฉันท์ ได้แก่ คำที่เข้าคู่กับสระแม่กาเสียงสั้นและคำที่ใช้พยัญชนะตัวเดียว

อินทรวิเชียรฉันท์ ใช้แสดงความรู้สึกนึกคิดอย่างลึกซึ้ง มักใช้ในบทกลอนสรรเสริญหรือคร่ำครวญ โดยเฉพาะอินทวิเชียรฉันท์ยังใช้ในเพลงบางเพลงหรือในการแสดงปากโขน (ศิลปะแบบไทยโบราณประเภทหนึ่ง)

ตัวอย่างกวีนิพนธ์อินทรวิเชียรฉันท์ที่ดีมีดังนี้

ด้วยความจริงใจต่ออาจารย์ต่อชาวพื้นเมือง
จำความอบอุ่นได้อย่างเสน่หา
ควบคู่กับคุณค่าแก่นแท้ดั้งเดิม
ที่จะหวงแหนรักจำตลอดไป

ที่นี่เราจำภูเขาและป่าไม้
สัมผัสกับผู้คนในท้องถิ่น
โหยหาความรักและความหวัง
ด้วยความศรัทธาอันแน่วแน่

สวรรค์และโลกที่นี่ช่างวิเศษมหัศจรรย์
กับทุ่งหญ้า เมฆ และสายลม
และผู้คนที่ยอดเยี่ยม
หวังและทำงานหนักเสมอ

มีเห็บอยู่ในเสียงของฉัน
คึกคักเบาๆ ต้อนรับฤดูใบไม้ร่วง
และความรักของฉันสำหรับชีวิต
จะได้รับตลอดไปไม่รู้จบ

สวนกาแฟสีเขียวอันกว้างใหญ่
ทอดยาวจากไหล่เขาสู่ยอดเขา
ท่ามกลางเสียงนกร้องและสายลมที่พัดโชยมา
ข้าพเจ้าเห็นว่าใจแน่วแน่ไม่เสื่อมคลาย

รักบ้านเกิดอย่างลึกซึ้ง
ระหว่างกระสอบทรายและความเงียบที่นี่
ที่ฉันมักจะชื่นชมยินดีในหัวใจของฉัน
กับสวรรค์และโลกที่รักของฉัน

อินทรวิเชียรฉันท์ไม่ได้เป็นเพียงกวีนิพนธ์ประเภทหนึ่งเท่านั้น แต่ยังแฝงไว้ด้วยคุณค่าทางวัฒนธรรมอันลึกซึ้งของชนชาติไทยอีกด้วย โคลงอินทวิเชียรฉันท์มักแสดงความเคารพกตัญญูต่อผู้มีบุญ ความทุกข์ยาก และความรู้สึกเห็นอกเห็นใจผู้อื่น นอกจากนี้ยังเป็นวิธีขอบคุณ กระตุ้น และสร้างแรงบันดาลใจให้กับคนรอบข้าง

การเขียนอินทวิเชียรฉันท์ไม่ใช่เพียงการเขียนกลอนให้ไพเราะ การจะแต่งโคลงอินทวิเชียรฉันท์ให้ถูกต้องนั้น ผู้เขียนจำเป็นต้องเรียนรู้และเข้าใจหลักเกณฑ์และหลักการของโคลง นอกจากนี้ยังต้องใช้สมาธิ ความเพียร และความพยายามในการแสดงความคิดและความรู้สึกของคุณโดยใช้คำศัพท์และไวยากรณ์ที่เหมาะสม

อินทรวิเชียรฉันท์เป็นส่วนหนึ่งของศิลปวัฒนธรรมไทย แสดงถึงความเคารพและความกตัญญูกตเวทีต่อผู้มีบุญ ความทุกข์ยาก และความรู้สึกเห็นอกเห็นใจผู้อื่น ในขณะเดียวกัน การเขียน อินทรวิเชียรฉันท์ก็เป็นการฝึกคิดและถ่ายทอดอารมณ์อย่างตรงไปตรงมาและละเอียดลึกซึ้งเช่นกัน